Amourié-negre
Morus nigra
Moraceae
Àutri noum : Amourié-d'Espagno, Amourié-de-damo, Amourié-de-malaut, Amourié-de-presènt.
Nom en français : Mûrier noir.
Descripcioun :L'amourié-negre èi pu gaire planta à l'ouro d'aro. S'atrobo pamens encaro dins d'ùni vilage. Li fueio, proun chanjarello, soun mai founço qu'aquéli de l'amourié-blanc. Se destrìo subre tout emé li fru que soun mai long, e peréu lou pecout, e bèn roujo un cop madur.
Usanço :Li muro "vertadiero" (au contre di fru de Rubus), soun bono à manja. Li gènt pamens li acampon pu gaire (lou fau faire lèu) e li laisson toumba au sòu ounte fan de gròssi taco negro.
Port : Aubre
Taio : Pancaro entresigna
Fueio : alterno
Tipe bioulougico : Faneroufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Morus
Famiho : Moraceae
Coulour de la flour :
Verdo
Petalo : ges
Ø (o loungour) flour : Pancaro entresigna
Flourido : Printèms
Sòu : Ca
Autour basso e auto :
Pancaro entresigna
Aparado : Noun
Liò : Escoumbre e proche dis oustau
- Pargue
Estànci :
Pancaro entresigna
Couroulougi :
Pancaro entresigna
Ref. sc. : Morus nigra L., 1753
Argelas
Ulex parviflorus
Fabaceae Leguminosae
Àutri noum : Argieras, Argela, Argeiras, Argeirau.
Noms en français : Ajonc à petites fleurs, Ajonc de Provence.
Descripcioun :L'argelas trachis dins li colo secarouso de basso Prouvènço mounte ié flouris tre l'ivèr. Es uno planto proun pougnènto amé de pichòti flour jauno groupado pèr tres. Lou "calice" èi francamen di dos partido emé de sepalo peludo.
Usanço :Li flour soun manjadisso, adoubado en boutoun coume de tapeno. Au contro, la planto es empouisounanto que caup d'alcalouïde.
Port : Aubret
Taio : 0,3 à 1,5 m
Fueio : coumpausado
Tipe bioulougico : Faneroufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Ulex
Famiho : Fabaceae
Famiho classico : Leguminosae
Ordre : Fabales
Coulour de la flour :
Jauno
Petalo : irreguliero
Ø (o loungour) flour : 0,5 cm
Flourido : Printèms
Ivèr
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 0 à 600 m
Aparado : Noun
Febrié à abriéu
Liò : Garrigo
- Roucaio
- Tepiero seco
- Champino
Estànci : Termoumediterran à Mesoumediterran
Couroulougi : Estenoumediterrano-Nord-Ouèst
Ref. sc. : Ulex parviflorus Pourr., 1788